Hotel Eulderink
Hengelo heeft vele hotels gehad die zeer goed in de omgeving bekend stonden. Deze keer wil ik u laten kennismaken met een der hotels.
Deel 46 - Op de plaats voor het station stond tot 1944 een hotel met de naam Eulderink. Voor het station was tot 1900 een grote ruimte die de naam droeg van Paasweide. Omstreeks die tijd was het de gewoonte om omstreeks Pasen een kermis te houden vandaar die naam.
Een zekere Jan van Wezel, die later bekend zou worden als eigenaar van Mammoet Transport, woonde tegenover het station. Naast zijn huis was een grote open ruimte waarop acrobatengroepen openluchtvoorstellingen gaven. Die moesten naar een andere plek uitwijken toen Jan van Wezel er een café liet bouwen. Nadat zijn café afgebrand was omstreeks 1920 zag hij af van nieuwbouw. Hij liet het over aan J. Eulderink. Welke gehuwd was met B. van Wezel. Deze Eulderink pakte de zaak groots aan.
Hengelo was in de twintiger en dertiger jaren geweldig in ontwikkeling gekomen door de industrialisatie. Stork gevestigd in 1863 had reeds zijn sporen verdiend. Andere bedrijven als HEEMAF, Dikkers en Hazemeijer ontwikkelden zich in een rap tempo. Men had geschoolde arbeidskrachten nodig die men aantrok via advertenties in een aantal dagbladen. In grote getale kwam men op Hengelo af. Vandaar dat de gemeente inzag dat er gebouwd moest worden. Tuindorp was gebouwd en breidde zich uit, Nijverheid en 't Wilbert waren in ontwikkeling. Deze ontwikkeling zag Eulderink met welgevallen tegemoet. Wij schrijven het jaar 1930 dat hotel Eulderink gebouwd werd.
De bedrijven zaten verlegen om onderdelen en halffabrikaten voor hun producten. Vertegenwoordigers werden naar Hengelo gezonden om deze producten bij de bedrijven te promoten. Deze vertegenwoordigers kwamen per trein naar Hengelo. Men bezocht de fabrieken op loopafstand van de trein. Omdat de verkoop- en aankoopprijs soms ver uiteen lagen, werd er langdurig onderhandeld. Dat hield in dat men soms één bedrijf per dag kon afhandelen.
Stork, Dikkers, HEEMAF lagen op loopafstand van het station. Overnachten was dus gemakkelijk en voordelig bij het station. Dat had J. Eulderink goed gezien. Zijn 25 logeerkamers waren steeds goed bezet en er groeide een soort verwantschap tussen de vertegenwoordigers die regelmatig langs kwamen en Eulderink. Het kwam voor dat de vertegenwoordigers na sluiting der fabrieken met de ziel onder de arm bij Eulderink hun avond doorbrachten. Eulderink organiseerde dan kaart- en biljartwedstrijden met een gratis rondje wat goed in de smaak viel, zodat zij zich bij de volgende dienstronde bij Eulderink thuis voelden.
Hengelo had in het verleden een groot aantal hotels. Wij denken hierbij aan Hotel de Halve Maan, gelegen aan de Enschedesestraat waar nu de Hema gevestigd is. Dit was een hotel voor de gegoede man. Dit hotel had een koetsje met koetsier in dienst, om gasten met hun bagage op te halen bij het station. De Halve Maan gebouwd in 1880 werd overbodig toen de mens mobiel werd.
Voor de gewone man en vakantieganger waren er eenvoudigere hotels. Wij denken aan Hotel Kole, Hotel Deters aan de Beursstraat, Hotel ten Hopen nu Strawinsky. Hotel 't Lansink gebouwd aan het begin van de vorige eeuw nam de gasten van Hotel de Halve maan over.
Stadshotel Van der valk ontdekte in de jaren tachtig de gunstige ligging van Hengelo aan de autosnelwegen. Het toenmalige gemeentebestuur was in zijn nopjes met de komst van Van der Valk. Het gemeentebestuur ging zover dat Van der Valk de grond voor f 1,- per m2 kon verwerven.
Wij kijken naar de foto van het hotel. Het was in de dertiger jaren een trefpunt voor de gegoede jeugd die massaal naar de wekelijkse dansavonden kwam. In café Weijschede tegenover de Storkstunnel, nu de Europatunnel, kwam de arbeidersstand. In de Tweede Wereldoorlog was Hotel Eulderink gevorderd ter inkwartiering van de Duitse weermacht. Duitse officieren verbleven er met hun blitzmädels. De Amerikanen gooiden op 5 oktober 1944 bommen om het station te vernietigen. Het station werd nauwelijks geraakt maar de omgeving en de binnenstad lag in puin. Op zaterdag 6 oktober kwam men terug om het mislukte bombardement beter te klaren. Er bleef niet veel van hotel Eulderink over. Eulderink was verleden tijd.
Tot een volgende keer,
Marinus van Rooy