'Ben je er nog niet overheen dan?'
Als je iemand verloren hebt waar je veel van houdt, dan ben je intens verdrietig. De pijn van het gemis is groot en veel mensen zijn ontredderd. Lory Wagenaar, ervaringsdeskundige en schrijver over verlies en verdriet, begrijpt het maar al te goed. Donderdag werd bij Boekhandel Broekhuis te Hengelo haar tweede boek gepresenteerd: Maar de liefde blijft.
HENGELO - Ze legt de ontreddering uit: als achterblijver word je overspoeld door allerlei gevoelens, zoals bijvoorbeeld ongeloof. Je denkt ‘Dit kan niet' en vooral ‘Dit mag niet.' Maar je kunt ook kampen met gevoelens van boosheid, spijt, jaloezie, opluchting, eenzaamheid enzovoort. Welke gevoelens dat zijn, is voor iedereen verschillend. Bij al je pijn en worstelen, is het goed mogelijk dat je je eenzaam voelt. Dat hebben veel mensen en is begrijpelijk. Er zijn ook allerlei redenen voor. Als allerbelangrijkste is dat natuurlijk dat je je dierbare zo mist en van je stuk bent. Je hebt het gevoel dat je niet meer meedoet aan de wereld om je heen. Je bent plotseling als het ware een toeschouwer geworden. Je voelt je verdwaald in je eigen leven. Niets klopt nog: jouw leven niet en ook jijzelf niet. Daarnaast wordt het na een tijdje stiller. De eerste drukte is voorbij, en familie en vrienden pakken hun eigen leven weer op. De mensen in een wat wijdere cirkel om je heen vragen na enkele weken zelden meer hoe het met je gaat. In onze maatschappij, waar zo veel bespreekbaar is, wordt rouw nog steeds maar liever weggestopt. Mensen durven niet goed te vragen hoe het gaat, of ze weten niet wat ze zeggen moeten en zeggen dus maar niets. Of ze maken in hun onhandigheid, onbedoeld, tactloze opmerkingen zoals bijvoorbeeld: ‘Gelukkig heb je nog meer kinderen' of ‘Maar je moeder was toch al heel oud en ziek?' of ‘Ben je er nog niet overheen dan?' Maar de eenzaamheid zit ook in jouzelf. Mensen kunnen je helpen en naar je luisteren, maar niemand kan je pijn en je verdriet wegnemen, of jou leren hoe je er mee om moet gaan. En zo kan het gebeuren dat je je steeds meer gaat afvragen wat het leven nog voor zin heeft. Immers jouw dierbare gaf betekenis aan alles wat je deed. De vraag die daar meestal meteen op volgt is: Wat moet ik beginnen? In de chaos van de pijn en het verdriet slaan mensen dikwijls op de vlucht, om maar niet te hoeven voelen en denken. Je kunt in van alles vluchten, bijvoorbeeld in keihard werken of continu uitgaan. Maar dat is niet verstandig. De belangrijkste tip die Lory je dan ook graag mee zou willen geven is: durf te voelen! Stop je pijn en verdriet niet weg, maar laat het toe: voel het en onderga het - hoe pijnlijk dat ook is. Lory Wagenaar is geboren en getogen in Hengelo. Ze verdiept zich al vele jaren in rouwverwerking en schrijft er over. Zelf verloor ze ooit een dierbare en ze weet hoe moeilijk je het daarna kunt hebben. Toen ze zag dat anderen ook worstelden om overeind te blijven, besloot te gaan schrijven.
www.rouwverwerkingonline.nl
