De tijd dat wat we een heerlijk biertje uit de Hengelose bierbrouwerij konden drinken is voorbij, verleden tijd. En om met de woorden van Pier van Dijk te spreken: "Wat geweest is, is geweest en dat komt niet weer.”
Een goed glas bier met een twee vingers hoge schuimkraag drinken bij de uitbater van de Kleine Burgemeester Berto Mulder is ook verleden tijd. Terugblikken en vasthouden daar is niks mis mee. Ik herinner mij de eerste jaren van mijn ontmoetingen met Hengelo en zijn inwoners.
Loopjongen bij Stork in de machinefabriek. Als dertienjarige bij baas Davids in het hok tekeningen rond brengen, bij de afdeling turbines baas Ter Ellen en bij baas Ter Elst in de afdeling Klein Diesel. De Wilhelminaschool meneer Ter Hort meneer Buter de sportleraar, zwemdiploma halen in de Tuindorp vijver. Mijn eerste ontmoetingen met de vader van Alphons ter Brake, de journalist. Hij Alphons B. ter Brake die mij aanzette om te gaan schrijven. De kindertransporten uit Berlijn met Jan Altena. Groenteboer van Smirren de vader van Steven aan de Boekeloseweg waar je aan het einde van de maand het statiegeld van de lege flessen omzette in groente en fruit. De jaarlijkse uitvoeringen van de Stork revue waar ik met mijn toen nog heldere sopraanstem samen zong met Ukkie Bron. Ukkie Bron die later een rijschool runde aan de Achterhoeksemolenweg. En nu schrijft Isis Zengerink over mijn betrokkenheid bij het culturele leven in de stad. Isis, het is niet alleen het culturele leven ook het sociale leven heb ik meer dan 70 jaar met vele Hengeloërs gedeeld. De toen nog rijke roomse jaren met pastoor Sloot in de Paus Joanneskerk. Wat geweest is, is geweest maar blijven wel kostbare herinnering.
Mijn zaterdagmiddag ontmoetingen bij de huiskamer van Hengelo, bij restaurant Nationaal schenken mij veel voldoening. Praten met oud-collega's, leeftijdsgenoten, herinneringen ophalen. Voldoening heb ik en blij word ik van de kunstenaars in Hengelo die onvermoeid voortgaan zoals Arjan Hoogervorst die mijn oud-collega en vriend Jochem Niks laat voort leven in het rijke en historische leven van de metaalstad. Op mijn vouwfiets door de Hasseleres een heerlijk uitje in een prachtige woonwijk. Wat vroeger Hasselo was, wat geweest is, is geweest maar de geest en de geschiedenis waait door de wijk en door de stad. Het graffiti (m.i. echte kunst) op het Ebenau pand Hartje stad is inmiddels verdwenen, maar ik denk en weet haast wel zeker dat deze kunstenaar Joris te Vaarwerk en zijn mede-creatievelingen met Streetart blijvend zullen bijdragen aan kunstuitingen in de stad. Ik word nu al blij, 04 en 05 mei 2022, einde corona, we vieren en koesteren de vrijheid in de stad, immers, hoop doet leven
Kaatjeknip mei 23 mei 2021
Reactie: Knipkaatje@gmail.com