Wilhelminaschool
HENGELO - Vorige week was het eerste deel van het verhaal over de Wilhelminaschool al te lezen en nu het tweede deel.
Vanaf de eerste dag van de opening van de Wilhelminaschool volgden de leerlingen van Stork en Dikkers overdag de lessen aan de dagschool en 's avonds aan de tekenschool. Om de overgang niet te groot te maken werden eerst de lessen gegeven die ook in het herhalingsonderwijs werden gegeven: Nederlandse taal, rekenen, aardrijkskunde, geschiedenis, en gymnastiek. Later werden er ook lessen gegeven in wis-, natuur- en werktuigbouwkunde. Na 1940 worden ook lessen gegeven in elektriciteitsleer, staatsinriching en sociale wetgeving. Op de Storkschool wist men hoe laat of het was. In de twintiger jaren telde het lesrooster wekelijks 8 uren van bovengenoemde vakken. Regelmatig waren er ouderavonden waarbij contacten tussen ouders en school werden verstevigd. Hoofddoel was de jongens te doordringen van de boodschap dat zij deel uitmaakten van een gemeenschap waaraan een ieder zijn bijdrage moet leveren. Naast de dagopleiding was er ook de verplichting de tekenlessen te volgen. Deze werden gegeven door constructeurs van de machinefabriek op de bovenverdieping. Iedere vakman in de metaal weet hoe belangrijk tekeninglezen is. Zoals u begrepen hebt, was er verschil tussen de H.B.S.-opleiding en de fabrieksschool. Op de H.B.S. werd als voertaal Nederlands gesproken. Voor de fabrieksleerlingen lag dit anders. De fabrieksleerlingen kregen les van leraren die in het verleden dezelfde opleiding hadden gevolgd, wat inhield dat men in de fabriek de Twense taal als voertaal gebruikte. De opleiding in de fabriek kende een tussenfase. Je was nog niet echt in opleiding, je volgde lessen aan de dagschool maar moest de weg in fababriek kunnen vinden. Deze jonge jongens werden voor allerlei klusjes gebruikt. Zo had je een loodjesjongen, een loopjongen en nageljongen. Om dit alle uit te leggen voert in dit bestek te ver. Ook kwam het later voor dat meisjes in kantoorfuncties gingen werken in de dertiger jaren hun baan als loopmeisje zijn begonnen. Het wordt tijd om de foto te bekijken waarvan de opname uit 1928 dateert. Onder de foto is vemeld Haaksbergerstraat. In het jaar 1921 heeft Hengelo een aantal straten een andere naam gegeven. Zo ook deze straat die toen Industriestraat genoemd werd. De foto is genomen richting centrum met links chter de plek waar nu de ROC gevestigd is. Alleen de school en de schoorsteen rechts zijn nog als gezichtspunten aanwezig. Het prachtige hek voor de school is ook verdwenen. In 1995 hield de Wilhelminaschool op te bestaan. Na enige jaren leeg gestaan te hebben werd het in bezit genomen door het HEIM, Hengelose Educatief Industrie Museum, in 2006. Dit museum was aan de Bornsestraat het Twents Centraal Station uitgeggegroeid en verhuisde hier naartoe. Het HEIM heeft in dit gebouw, wat inmiddels tot rijksmonument benoemd was, een groot aantal jaren het bedrijsleven van Hengelo ten toon gespreid. Maar het HEIM, tegenwoordig als Oyfo Kunst & Techniek bekend, zal in de toekomst verhuizen naar het oude Hazemeyercomplex. Indien u in de gelegenheid bent, gaat u tijdens de open draaidagen van het HEIM eens een kijkje nemen nu het nog kan. In 2021 krijgt het een andere functie. Mijn voorgevoel zegt dat het ongetwijfeld een apartementengebouw wordt voor al die ouderen die nog graag zelfstandig willen wonen. Waneer u via de voordeur binnengaat, ziet u een marmeren trap waarvan de treden links en rechts enkele centimeters uitgesleten zijn door duizenden leerlingen rechts (opgaand verkeer) en links (dalend verkeer). Ik heb er een aantal gesproken en zij hebben mij verteld dat zij van deze opleiding goede herinneringen en leerschool hebben overgehouden voor de rest van hun leven.
Tot een volgende keer,
Marinus van Rooy