Meer aandacht voor mensen met beperking, ook ná crisis
HENGELO - De coronacrisis schopt alles in de war. Zo ook de agenda van Hengeloër Eric Hochstenbach. Vrijdag, 1 mei de Dag van de Arbeid, zouden we samen de straat op gaan om zijn verhaal te vertellen voor meer waardering, begrip en respect voor mensen met een (aangeboren) beperking.
Juist nu is zijn boodschap belangrijk zegt hij: "Vooral in tijden van crisis zeggen politieke partijen en zorgverleners dat er méér moet worden gedaan voor minderheden en mensen met een (aangeboren) beperking. De realiteit is jammer genoeg anders. Als straks de crisis voorbij is, praat niemand meer over mij en mijn lotgenoten." Ik hoop dat hij ongelijk krijgt. Hij heeft een aangeboren beperking; Developmental Coördination Disorder (DCD). Een motorische stoornis die bij hem gepaard gaat met een spraakgebrek. Hij zit in de risicogroep. Hoewel hij zoveel mogelijk thuis blijft, is hij niet bang om de straat op te gaan. Hij gaat eigenlijk alleen naar buiten om boodschappen te doen voor zichzelf en voor twee buurvrouwen die in de tachtig zijn.
In actie
Dat hij op de Dag van de Arbeid niet aandacht kon vragen voor mensen met een beperking was teleurstellend. Vandaar dat ik nu een schriftelijke oproep doe. Normaal gesproken voert zijn éénmansactie hem door het hele land: Amsterdam, Leeuwarden, Hilversum, Amersfoort en andere plaatsen. Het is nodig om de boodschap - meer waardering, respect en begrip voor mensen met een beperking - telkens weer voor het voetlicht te brengen. Hochstenbach doet het al twintig jaar. Hij ziet hoe politici over elkaar heen buitelen met mooie oneliners waarin aandacht wordt gevraagd voor ondernemers, zorgpersoneel en het onderwijs. "Dit is leuk en aardig, maar waarom worden wij niet genoemd? De groepen mensen met een beperking?" Hij vreest dat er na de crisis weinig verandert. "Straks, als de crisis voorbij is, trekken wij aan het kortste eind. Zo ging het na eigenlijk elke crisis die er in het verleden is geweest. Telkens waren mijn lotgenoten en ik de dupe. Er gebeurt niets extra's voor ons. Daarom vecht ik al twintig jaar voor meer waardering, begrip en respect voor medeburgers met een beperking en helemaal voor hen met een aangeboren beperking, zoals ik."
Banenafspraak
De afgelopen jaren heeft de overheid het een en ander in gang gezet voor kwetsbare burgers zoals de banenafspraak om werkgevers aan te sporen mensen met een beperking aan te nemen. Handhaving is er onvoldoende. Er is volgens Eric nog steeds sprake van ongelijke behandeling en zelfs discriminatie op de werkvloer. "Vergissen wij ons of maken wij een foutje op de werkvloer, dan is dat een doodzonde. Waar anderen - zonder een beperking - vaak te horen krijgen: 'waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt.' En wat mij ook voor het hoofd stoot, is dat men er telkens vanuit gaat dat wij ziek zullen worden."
Nieuw boek
In september verschijnt er mogelijk een boek van Hochstenbach waarin zijn ervaringen van de afgelopen twintig jaar staan. Hij schrijft bijvoorbeeld over zijn studie-ervaring. "Ik kon pas op latere leeftijd studeren. Telkens werd ik geweigerd of in de loop van een studie gemaand te vertrekken. Ik zou mijn toelatingsdiploma’s hebben vervalst. Ik kon nergens verhaal halen. Niet bij justitie, de politie en het antidiscriminatiebureau. Niemand geloofde mij. Waarom? Kennelijk omdat ik een aangeboren beperking heb." Eric Hochstenbach hoopt dat de huidige crisis iets goeds teweegbrengt. "Dat er eindelijk meer aandacht, waardering, begrip en respect komt voor de medeburger met een beperking" Wilt u Eric behulpzaam zijn? Mail Hochstenbach_eric@hotmail.com of mail: Kaatjeknip@gmail.com
Martin Meijerink