Door de maatregelen van het coronavirus is het ritme van mijn dagbesteding behoorlijk verstoord geraakt.
Mijn zaterdagmiddag gewoonten hebben mij gedwongen om andere wendingen te nemen. Zaterdagmiddag vaste prik, bij Moniek Wekking mijn harinkje happen. Op veilige afstand nu zonder medehappers om mij heen. Na het harinkje was het altijd ook vaste prik een borreltje bij Riekie en Jose in de huiskamer van Hengelo, restaurant Nationaal. Ook dat is niet mogelijk, het restaurant is tijdelijk gesloten vanwege het coronavirus. Maar wat wel open is, de Lambertus. Geen mensen in de kapel wel veel brandende kaarsjes. Ik kijk nog eens om mij heen, nee ik ben alleen. Ik kijk en vraag mij af waar is God.
Zal ik hem vanmiddag misschien ontmoeten. Ik zou hem willen vragen, waarom zorgt u niet beter voor onze wereld en voor de mensen in Hengelo. Ik maak me zorgen, want u God zorgt toch voor de mensen, de eenzame, de zwakkeren in de samenleving de ouderen waar ik ook toe behoor. Ja ik weet, ik mag de Heer mijn God niet op de proef stellen. Ik voel mij even Don Camillo en ik praat hardop. Plots wordt aan mij gevraagd, op gepaste afstand, gaat het wel goed met u? Ik ga de kerk uit. De klapdeur open de trappen af op weg naar huis.
Een zwoele bries neemt me mee. Ik praat in mijzelf. Het was toch Sander de burgervader die u verving bij de maaltijdbereiding. Het was toch ook Lars van Galen die even uw vervanger was de afgelopen week. Het waren toch ook die twee Paashazen in het Woolde die u hebben vervangen en die zorg droegen voor onze Hengelose ouderen. Ik voel een zwoele wind door mijn te lange haren. Is dit de wind van God die waait of is het Hengeler Weend? Ja zeker, deze wind is van God en van Hengelo. Want God zit in de mensen, ook in de mensen in Hengelo en die doen goed.
Kaatjeknip Pasen 2020
Reactie? kaatjeknip@gmail.com