HENGELO - In deel 29 van deze serie werpen we een blik op de geschiedenis rond de Westerkerk.
Het beeld op deze foto zullen veel Hengeloërs zich nog scherp kunnen herinneren. Dit was de Gereformeerde Westerkerk gelegen aan het Mitchamplein in Hengelo. De stad was op 3 april 1945 bevrijd van de Duitse onderdrukking. Het enthousiasme over de Engelse bevrijders leidde ertoe dat men in 1946 besloot tot een jaarlijkse uitwisseling op cultureel en sportief gebied. Het ene jaar kwamen de Engelsen naar Hengelo en het andere jaar omgekeerd. De Gereformeerde kerk aan de Wolter ten Catestraat (nu locatie van firma Wolf) met een beperkt aantal zitplaatsen werd te klein. Men besloot tot nieuwbouw in 1928. Lang werd er uitgekeken naar een geschikte bouwplaats. Die werd gevonden aan de rustige Bankastraat, op voldoende afstand van de druk gebruikte Deldenerstraat. Men hoefde in die tijd nog geen rekening te houden met voldoende parkeerplaatsen voor auto's. Men had goed rekening gehouden met met het aantal zitplaatsen - in totaal 1000 - gezien de ontwikkeling van de industrie in metaalstad Hengelo. In de jaren zestig ontstaan plannen om het kerkplein te veranderen vanwege de vele kerkgangers die zondags met de auto komen.
De bouw
Op 5 juli 1929 legde ds. Kuyenhoven de eerste steen. De bouw ging voorspoedig, op 26 februari 1930 werd de kerk in gebruik genomen. Direct was er kritiek op het ontwerp van de kerk, met betrekking tot de steile daken. Als u de foto goed bekijkt, kunt u zien dat het dak behoorlijk steil is ontworpen. Tijdens de bouw van de kerk en pastorie was er te weinig geld. De bodem van de geldbuidel kwam in zicht, er moest bezuinigd worden. De pannen op het dak werden met ijzeren haken vastgezet, terwijl dit eigenlijk met koperen of roestvrijstalen haken had moeten geschieden, om doorroesten te voorkomen. Het gevolg was dat de pannen bij storm of sterke wind bewogen en vaak naar beneden vielen. De schrijver dezer rubriek heeft zich tijdens zijn 43-jarig dienstverband bij HEEMAF aan de Bankastraat een weg moeten banen door vele afgewaaide pannen.
Achteruitgang
In 1970 werd door de gemeente besloten om van het plein voor de kerk betaalde parkeerplaatsen te maken onder het motto: "Ook de schoorsteen op het stadhuis moet blijven roken." Dat betekende betalen voor de stads- en marktbezoeker. De grote toeloop van kerkgangers was voorbij. Ik sprak in die tijd een dominee van deze kerk die zei: "Het geet nich good, ik kan ze ok nich aan de oorn in de kerk trekken." Na de oorlog werd de kerk grondig gerenoveerd. In die tijd liet de Hengelose scheepsbouwer Verolme zijn hart spreken, ter gelegenheid van zijn twaalf-en-een-halfjarig huwelijk schonk hij de kerk prachtige glas-in-loodramen aan de voor- en achterzijde. Bij de uiteindelijke afbraak in 1985 waren deze ramen veiliggesteld, zo verzekerde men mij. En wel zo veilig dat ze voor mij jarenlang onvindbaar waren. Later kwam ik erachter dat de ramen geplaatst waren in de Sionskerk aan het Berfloplein. Het aantal kerkgangers liep terug, terwijl de kosten voor het onderhoud bleven. Vooral het onderhoud aan het dak zou handenvol geld kosten. Afbraak van de kerk en een verplaatsing naar de Bethlehemkerk aan de Oelerweg werden overwogen. In 1985 kwam de sloper en binnen enkele dagen was een bekend herkenningspunt in Hengelo verdwenen, een kale plek bleef over. Uitvaartondernemer Smelt was er snel bij om op die plek een uitvaartcentrum te bouwen.
Gedenksteen
Bij het ingangsportaal van de kerk was een gedenksteen gemetseld op 29 juni 1929 met het opschrift: "De Heer onze God zij met ons, gelijk als hij geweest is met onze vaderen." De steen is helaas zoek, mocht u als lezer weten waar deze zich bevindt, laat het mij alstublieft weten. Ik weet er een uitstekende bestemming voor. Nu is er geen uitvaartcentrum meer, maar een appartementengebouw - waar het volgens de bewoners goed toeven is -met een mooi uitzicht op Thiemsland en het centrum van Hengelo.
Marinus van Rooy