Hoogkerk
Het stonk vroeger in Groningen en behoorlijk ook. Daarvoor waren met name twee producenten verantwoordelijk, de suikerfabrieken in Hoogkerk en de tabaksfabriek van Theodorus Niemeyer in de stad aan de Paterswoldseweg.
Hoogkerk was vroeger een arm arbeidersdorp, gebouwd rondom een suikerfabriek en met twee andere suikerfabrieken in de directe omgeving. In Hoogkerk stonk het tijdens de campagne. Vrachtauto's reden dan af en aan met suikerbieten, die in de fabrieken verwerkt werden tot allerlei suikerprodukten voor de consument, maar ook voor andere fabrieken, die daar andere produkten van maakten.
Als de wind verkeerd stond, stonk de hele stad er naar. De stank kwam van de vloeivelden naast de fabriek, waarin het afvalwater werd geloosd om af te koelen en te bezinken. Boven de velden hing een wolkendek met een zware caramelgeur. Als je dan bij de spoorwegovergang van de Paterswoldseweg stond te wachten en de geur van de tabakfabriek van Niemeyer mengde zich met de caramelgeur van de suikerfabriek, kon je wel over je nek gaan. Je proefde de aanslag op je tong.
We hebben dit weekend aan de voet van de Martinitoren geslapen. Twee nachten heeft de olle grieze over ons gewaakt in een hotelkamer in Hoogkerk. Een oomzegger trouwde in het kerkje van Midwolde in het Westerkwartier en we sliepen in het nieuwe Van der Valkhotel bij Hoogkerk. Het format van de inrichting van de nieuwe hotels is blijkbaar geënt op het thema "Het verleden van de regio". Bijvoorbeeld in het nieuwe hotel in Enschede staat het textielverleden centraal. In het hotel in Hoogkerk werd de muur aan het hoofdeinde van het bed ingenomen door een foto van de Martinitoren. Een duidelijke marketingstrategie, die voor sfeer zorgt in het beton van de nieuwe hotels en Van der Valk weet wel iets van marketing.
Hoogkerk is een wijk van Groningen geworden en midden in een verder leeg gebied staat een hotel, plus een McDonalds en een kippetent. Zoiets als KFC, maar dan anders. De hele nacht open, spaart een bewaker uit. Ik doe niet melancholisch, maar mijn gevoelens waren zeer ambivalent. Groningen heeft er enkele leuke plekken bij gekregen. Noordpolderzijl is een juweeltje aan de Waddenkust, maar de industrialisatie heeft ook hier toegeslagen. De Eemshaven is een kopie van Pernis. We wilden de zee zien, maar zijn blijven steken in de buizen, leidingen, hopen zand, afgesloten wegen en masten. En dan de parels van het Noorden, de boerderijen met die grandioze schuren. Geweldig, maar sommige moeten gestut worden om instorten te voorkomen.