Vertrouwen
In het wereldje van de overheid, is het al enkele jaren in de mode om te zeggen, dat de burger het vertrouwen in de overheid moet terugkrijgen. Opvallend aan deze discussie is de rol, die aan de burger wordt gegeven. Blijkbaar wordt ervan uitgegaan dat er vroeger wel vertrouwen in de overheid is geweest en dat het de schuld van de burger is dat het vertrouwen is verdwenen en dat het de taak van de burger is dat vertrouwen terug te vinden.
Waarom zouden ze dat moeten doen? Om de overheid een plezier te doen? Vertrouwen krijg je als iemand doet wat hij zegt en zegt wat hij doet. Voor de overheid betekent dit totale openheid, actieve informatieverstrekking en totale eerlijkheid. Als dit niet gebeurt voelt de burger zich al lang gepasseerd. De burger kan niet anders dan de overheid wantrouwen. Zijn individuele belang is altijd lichter dan het algemeen belang van de overheid. De burger heeft zijn handen vol zich te verdedigen tegen de diverse aanslagen van de overheid op zijn bestaan. Hij is waakzaam en dat is nodig om te kunnen overleven.
Ook het nieuwe college van Enschede stond voor het dilemma van het terugwinnen van het vertrouwen van de burger. Hoe betrek je de burger bij het werk van de gemeente? Maar ook hoe wek je vertrouwen en een positief gevoel? Voor dergelijke vragen stonden de onderhandelaars voor het nieuwe college in Enschede. De gedachte was, dat als de partijen tot een akkoord komen, dan moet er ook een akkoord komen met de bevolking; het Enschede Akkoord. Tot nu toe levert dit een hoop vergaderuren op, maar de goede wil is er in elk geval. Wil het college de burger het vertrouwen in de overheid teruggeven, dan is er slechts één optie; volledige transparantie. Geen informatie achterhouden. En dat zal moeilijk genoeg zijn, want dat is men niet gewend. Enschede heeft een traditie van geslotenheid naar de burger toe
De burger wil weten waar de overheid mee bezig is. Maar het moet hem wel raken. Prietpraat over vertrouwen zullen hem worst zijn. Hij wil zekerheid in deze onzekere tijden en de overheid moet hem daarbij helpen. Het gaat om zijn belangen en hij vertrouwt de overheid pas, als hij alle informatie op tafel heeft. Misschien is het toppunt van democratie wel de vrijheid en ruimte te hebben de overheid te wantrouwen zonder sancties. En misschien is het effectiefst in het betrekken van de burger bij de overheid, de totale transparantie. Informatieverstrekking moet vanzelfsprekend zijn en niet uitzonderlijk.
Wat dat betreft heeft het nieuwe college mazzel; er valt genoeg te beleven de komende jaren op politiek gebied. De burger en diens vertegenwoordiger in de raad hebben nog een hoop informatie te goed over onderwerpen als FC Twente, het vliegveld, Akzo, duurzaamheid, Twence, Atak, Kop van de Boulevard, enz., enz.
Maar zo lang een raadslid nog een beroep moet doen op de WOB om informatie te krijgen over een megadeal van tientallen miljoenen Euro's, zo lang blijft vertrouwen in de overheid voor raad en burger een wenkend perspectief. En niet meer dan dat. Politieke praatjes.