Hadassa
Hadassa Meijer (38) belde. Hadassa is de coordinator van de woonkamer in Roombeek; Het huis van de verhalen en was kandidaat bij de raadsverkiezingen voor de ChristenUnie. Ze kwam met voorkeurstemmen in de raad. Ik denk dat een hoop vrouwen met een religieuze achtergrond op haar hebben gestemd. Voorkeurstemmen doen altijd iemand anders pijn, het is een voorbode van wat je in de politiek te wachten staat. Ik denk dat de voorkeurstemmen op Hadassa de ChristenUnie zeker aan het denken hebben gezet en hebben geleid tot discussies over de positie van man en vrouw binnen en buiten de partij.
Maar daar ging haar telefoontje niet over. Dat ging over de herdenking van de vuurwerkramp, zondagmiddag 13 mei 2018. Ik had geschreven dat ik de politiek bij de herdenking had gemist. Ik had met de burgemeester gesproken en met Hans van Agteren, maar meer politici was ik niet tegengekomen. "Wij stonden helemaal achteraan.", zei Hadassa en ze doelde op de politieke partijen die niet naar Prismara voor een kop koffie waren gekomen, maar rechtstreeks naar het monument waren gelopen. "Het is een autonome ontwikkeling van de herdenking.", zei ze, "Mensen weten wat er gaat gebeuren, passen zich aan en gaan toch hun eigen gang. Er is iets met deze plek. De plechtigheid begon en er kwam 'e'en onweersklap. Zo raar."
"Mensen blijven komen. En er komen er steeds meer en van verder weg. Nu komt de tweede golf hulpverleners hierheen, merk ik. Een hulpverlener uit Eindhoven, die na al die jaren familie en kennissen laten zien waar ze zijn geweest en zelf de plek weer willen zien. Trouwens het is elke keer weer indrukwekkend wat politie en brandweer op deze dag doen. We zijn nu bezig met in totaal 60 vrijwilligers om bijvoorbeeld mensen te laten vertellen over de ramp, voordat de verhalen verloren gaan. We hebben de huiskamer, die steeds belangrijker wordt. We doen rondleidingen. Het gaat maar door. Mensen van over de hele wereld, die hier moeten zijn. Het is zo apart. Velen hebben de ramp nog niet verwerkt en dan gaat het niet alleen om direct betrokkenen, maar soms ook mensen op grote afstand die nu nog bezig zijn met de verwerking van de ramp. Tegen die mensen zeg ik: "Je moet jezelf kunnen vergeven." Maar dat is niet altijd gemakkelijk."
Jan Visser