HENGELO - In deel 8 staat het St. Gerardus Majella ziekenhuis centraal.
Voor veel Hengeloërs een plek met herinneringen. Wanneer men aan iemand vroeg hoe gaat het met je? Dan kon soms het antwoord zijn ''O het geet wa, ik heb laatst nog 14 dagen op 't ziekenhoes leegn'' De jongste geschiedenis ligt geruime tijd achter ons. In 1908 komen een tiental nonnen uit Boxmeer naar Hengelo. Zij beginnen een ziekenhuis in een huis met een capaciteit van 8 bedden, in de Paul Krugerstraat hoek Bothastraat. Door de geweldige uitbreiding van Hengelo na 1910 door de industrialisatie van bedrijven zoals Stork, Dikkers, HEEMF enz, werd dit ziekenhuisje al snel te klein. Ook speelde in die tijd de verbeterde gezondheidszorg mee. Voor de nieuwbouw viel de keuze op een stuk grond aan de Oldenzaalse straat in 1913; in 1918 opende het ziekenhuis haar deuren. Het was een nonnenbolwerk. Zij werden ook wel de zusters van liefde en barmhartigheid genoemd door het vele werk voor de patiënten. soms werd er wel eens gevraagd of ze gehuwd waren, steevast kwam dan het antwoord: Wij zijn gehuwd met God in de hemel. Terwijl zij dit vertelden lieten zij vol trots hun gladde gouden ring aan hun vinger zien, wat voor ingewijden het bewijs was van hun afgelegde geloften voor het novitiaat. Dag en nacht stonden de nonnen klaar voor hun patiënten. Hengeloërs kozen er dan ook bewust voor om naar dit ziekenhuis aan de Oldenzaalsestraat te gaan. De dagtaak van de nonnen begon reeds vroeg in de ochtend. Om kwart voor zes begon een dienst in de kapel. De kapel is niet zichtbaar links op de foto achter de boom met het kruis op de gevel. Deze foto is gemaakt in 1960 en heb ik uitgezocht om de herkenbaarheid te bevorderen. Hengelo groeide en groeide, uitbreiding op uitbreiding volgt. In 1968 wordt het zustersflat gebouwd aan de Jan van Galenstraat voor opleiding van verpleegsters en broeders. Want toen was het reeds duidelijk dat door te weinig aanmeldingen van nonnen de werkzaamheden in handen van leken zouden komen. In de Kortenaerstraat werd werd een aantal woningen afgebroken en de hoofdingang daar naartoe verplaatst. Zo had men meer ruimte gemaakt om aan de voorzijde te parkeren. In de Kortenaerstraat werd de blokhut van de verkenners St. Christoffel afgebroken, verplaats naar de Woolderes, en een aula gebouwd en kon het dodenhuisje in de tuin verwijderd worden. In 1970 werd aan de voorzijde een dagverblijf gebouwd, links naast de grote boom. Geplant in 1917; een Atlasceder die op de monumentenlijst van Hengelo aanwezig is. Misschien is het handig als ik enkele namen noem die er in het verleden toe hebben bijgedragen dat het G.M.Z. zo'n goede naam had. Er waren in 1970 ongeveer 40 nonnen in de verpleging. Zuster Gemma is omstreeks 2012 op 96 jarige leeftijd overleden. Dr. Boelens was een kundig chirurg die er lang werkte Een bijzonder iemand was dhr. H. Pierik die allerlei baantjes vervulde van portier tot fietsenoppasser. Er is mij bekend dat iemand op bezoek kwam bij een patiënt, de band lek had, die bleek na het bezoek hersteld te zijn. De heer Pierik kreeg later de naam Mister G.M.Z. Hij was het ook die op 19 september 1990 de sleutel van het G.M.Z omdraaide. Het wachten was toen op de sloop, want het G.M.Z. is in die tijd gefuseerd met het K.J.M.Z. Sloop volgde in 1991. Wat nog rest zijn de letters op een sokkel aan de voorzijde, deze vermeld Gerardus Majella. Aan de achterzijde zit een gedenksteen. Dit rest van dit gebouw wat voor velen herstel van gezondheid bracht. Het was een herstel van ''herwonnen levenskracht''. Het gaat u goed, tot een volgende keer. -Marinus van Rooij