Leger
Waarom heeft de tachtigjarige oorlog 80 jaar geduurd? Omdat het geen echte oorlog was. Ik bedoel de oorlog zelf was op zich een onrustige periode, maar er werd niet continu tegen elkaar gevochten. De oorlog was meer een reeks van strooptochten voor eten en ander materiaal ten behoeve van de soldaten en de opdrachtgever. Die opdracht bestond eigenlijk alleen uit het recht om te stelen en te doden buiten een bepaald gebied. De soldaten waren huurlingen, trouw tot het geld op was en dan in staat zich tegen hun broodheer te keren en te dwingen hun eisen in te willigen. Anders had hij geen leger meer, maar wel een extra-vijand erbij, ervaren in het voeren van oorlog. Als je geld had kon je het beste een privé-leger in stand houden en daarbij kiezen voor een vaste leverancier. Bijvoorbeeld uit Zwitserland, die begrijpen elkaar en zijn door hun afkomst solidair met elkaar.
Eén stap verder en je hebt het over volkslegers. Legers die voortkomen uit de gewone bevolking. Zweefde er vroeger misschien iets van romantiek rond het leger, na de eerste wereldoorlog was dat laagje verf er ook af. Wereldoorlog I was een afschuwelijke oorlog, die voorgoed een einde maakte aan welke valse schijn dan ook. De Tweede Wereldoorlog betekende het begin van een nieuwe episode; de kernbom. Het Samoeraizwaard tegenover de kernbom.
Ik mag dan midden in de jaren zestig en zeventig zijn opgegroeid en gelopen hebben met een pukkel (voor de jonkies: dat is een van groene legerstof gemaakte boekentas) met vredesteken, ik ben nooit pacifist geweest. Er is mijn ogen soms sprake van gerechtvaardigd geweld en dat niet te erkennen is naïef. Hoewel de PSP prachtige posters had, heb ik er nooit op gestemd.
Zoals u weet zit mijn schoonzoon in het leger. In de Tweede Kamer werd onlangs gesproken over de missies van het Nederlandse leger in het buitenland. Eén van de geachte afgevaardigden trad op met een door hem gekocht kogelvrij vest aan, nadat hij eerst het door het leger verstrekte vest had laten zien. Het laatste vest was flinterdun, kostte enkele tientjes en bood geen enkele bescherming. Het tweede vest kostte ruim 200 Euro en hield een deel van kogel of ander materiaal tegen. Ik was zo verbijsterd door dit optreden, dat ik het niet wilde geloven en hem in gedachten beschuldigde van populisme en volksverlakkerij. Toch even Thomas gebeld en die bevestigde het verhaal. Hij had er zelf ook één gekocht, voor €235,-. Mijn broek zakte me af. Je stuurt als land zoons en dochters, vaders en moeders naar een onrustig land om daar de vrede te bewaren met een kogelvrij vest aan van de Zeeman? Mevrouw Hinnis zag een carrière als bestuurder in rook opgaan en ik denk ook dat Ank nog een hele kluif aan het ministerie van Defensie krijgt. Een half jaartje mag ze wennen, varen op een mijnenveger, rijden in een tank en vliegen in een F16, maar daarna zal zij en het kabinet kleur moeten bekennen; legergroen, marineblauw en luchtmachtgrijs. Zo niet, dan geen woestijngeel.
Jan Visser