Tuindorp in het kort
De beeldende kunstenaars Peter Hoogers en Paul Scheurink hebben de smaak te pakken. Al 35 foto's en korte verhalen over Tuindorp plaatsten ze op donkergroen geschilderde schakelkastjes in de wijk. Dit jaar komen er acht nieuwe bij. 'Het criterium? De verhalen moeten iets zeggen over Tuindorp. Daar kun je inderdaad alle kanten mee op. En dat doen we ook.'
Hoogers en Scheurink zijn uitgegroeid tot de creatieve archivarissen van Tuindorp. Bundel al hun verhalen en je hebt een sprekend wijkfeuilleton. Ontroerend is hun portret van Jack Russel Snoopy, te zien aan de Eendrachtstraat. Wijkbewoonster en PvdA-lid Fem Hamburg was haar baasje. Toen zij overleed nam collega-partijlid Henk van der Meer niet alleen haar hond onder zijn hoede, hij bracht ook de partijkrant rond in Tuindorp, net zoals zij dat deed. Met Snoopy als compagnon en wegwijzer. De trouwe Jack Russel wist precies waar alle PvdA-leden woonden.
Er is in de Tweede Wereldoorlog een bom ontploft in Tuindorp. Daarover gaat ook een relaas van Hoogers en Scheurink. Hij schoot door het dak van een woning. De piloot die de bom liet vallen maakte er vanuit de lucht een foto van. Op die foto zie je het huis exploderen. Door de inslag viel een wijkbewoner uit een boom. Hij kwam er zonder kleerscheuren vanaf. De prent verscheen later in een tijdschrift en siert nu een schakelkastje in Tuindorp. Hoogers: 'Er staan meer dan honderd kasten in Tuindorp, dus Paul en ik kunnen nog wel even door.' Het eerstvolgende korte verhaal? Dat gaat over kunstenaar Theo Wolvecamp, geboren Tuindorper, verklapt Hoogers. De aankleding van de schakelkasten gebeurt in opdracht van Stichting Tuindorp 't Lansink. Een Rotterdamse vriend van Hoogers bracht hem op het idee. 'Hij stuurde een bestickerde foto van een boom, met een tekstje erbij. Niet schreeuwerig, ingetogen. Dat leek me op maat gesneden voor de schakelkasten in Tuindorp.'
Op veel plekken in de wijk zie je de korte vertellingen. Wie wil weten waar ze zich precies bevinden kan op de site www.peterhoogers.nl terecht. Sommige kronieken zijn puur informatief, andere met een grijns verteld. 'De verhalen moeten vrolijk zijn. Ik ben er niet op uit om te choqueren of provoceren. We laten de teksten vooraf lezen door stichting Tuindop 't Lansink. Er is er nog niet één geweigerd. Af en toe plaats ik een verhaal op Facebook. Daar krijg ik veel positieve reacties op. Met een oproep in het wijkblad heb ik de wijkbewoners aangespoord hun verhalen te vertellen. Daar kwam niet veel uit. Ik had op meer respons gehoopt. We moeten nog steeds speuren naar goede verhalen. Dat maakt het uitdagend', aldus Hoogers.
Opnieuw opent hij de oude doos. Hij vertelt over de 'goede Duitser' Hans, die de wijkbewoners waarschuwde voor razzia's, over het bezoek van koningin Wilhelmina aan de wijk, over Stork, directeur van de gelijknamige machinefabriek en grondlegger van Tuindorp. Ook aan hem hebben Hoogers en Scheurink een verhaal gewijd en wel zo dat het lijkt alsof de oude chef zich rechtstreeks tot de mensen richt. Hoogers: 'Het idee voor een wijk met een baas tussen zijn werknemers, was destijds, in 1911, relatief nieuw. In Delft bestond ook al zoiets. Het ideaal van Coen Stork was een wijk waarin de arbeiders eensgezind naast en tussen de bazen woonden. Een oude buurman van mij zei dat het mooi bedoeld was, maar dat het totaal niet werkte.'
Wat rest is een omgeving die anno 2016 Anton Pieck-achtig aandoet. 'Ik ben Tuindorper. Mijn huis is gebouwd in 1914', vertelt Hoogers. 'Deze wijk heeft een hoop meegemaakt. En maakt nog steeds een hoop mee. De verhalen over vroeger spreken voor zich. Maar ik zie Tuindorp ook wel zoals het er nu bijligt. Het is een hele menselijke wijk, met een sterke hang naar nostalgie. Dat hebben Paul en ik ook geprobeerd te tonen met onze verhalen.'
