Laat Mondriaan publiek
naar Oldemeule leiden
Piet Mondriaan ging er eens goed voor zitten. Hij vond de korenwatermolen bij Oele de moeite van het dopen van zijn kwast waard. In 1908 legde hij de Oldemeule vast op doek. Als dat geen reclame is, wat dan wel? Van molenaar Jan Wieffer mag deze vingeroefening van Mondriaan meer gepromoot worden. De watermolen (van 1334) verdient een groter publiek, vindt hij.
Maar ja, molenaars zijn molenaars, geen pr-mensen, zegt hij besmuikt lachend. 'Wij richten ons op het in stand houden van en het creëren van draagvlak voor de molen. Dat draagvlak is er. De bewoners van Oele zien wel in dat de molen behouden moet blijven. Het bijzondere is dat hij niet doods is of stilstaat. De molen is in beweging. We malen er graan mee, zij het mondjesmaat, omdat er bijna geen afzet voor is.'
Grote fabrikanten mogen het graan niet afnemen, omdat het aan hoge hygiënische eisen moet voldoen, beweert Wieffer, een van de liefst vijf molenaars die de Oldemeule draaiend houden. 'Nu schenken partijen ons af en toe graan. Die porties mogen we gebruiken voor maalproeven of demonstraties. Wat we overhouden voeren we aan de kippen of gooien we weg. We verkopen geen graan. Daarvoor zijn we te klein. De Lonneker Molen verkoopt wel graan, in een winkel. Dat wij dat niet kunnen doen mag je een verarming van het molenaarsleven noemen. Tja, het is niet anders.' De watermolen, eigendom van Landgoed Twickel, is een subliem mechaniek, vertelt Wieffer verlekkerd. 'De molen is een monumentaal werktuig, of een werkend monument, zo je wilt.'
Als Wieffer aan het malen is, merkt hij naar eigen zeggen dat de watermolen alle registers opentrekt. 'Op zulke momenten geef ik driekwart gas, zeg maar. Dat gaat best hard.' De molen wordt al werkend onderhouden. 'Hij is diverse keren gerestaureerd en wordt eens in de zoveel tijd van een nieuwe laklaag voorzien. Hij is te grof gebouwd voor een verfbeurt. Vanwege het dikke eikenhout moet hij geteerd worden. De bouwbaas van Landgoed Twickel zorgt er met uiterste precisie voor dat de molen in vorm blijft. Hij staat er goed bij.'
Meer publieke belangstelling voor de Oldemeule zou mooi zijn, merkt Wieffer op. 'We geven rondleidingen bij de molen, van april tot oktober. De opkomst is sterk weersafhankelijk. Bij mooi weer zijn mensen eerder geneigd een trip te maken en de molen te bezoeken. Hij staat in feite net te ver weg van Hengelo, verscholen achter een industrieterrein. De verwijzing naar het schilderij van Mondriaan kan de bekendheid van de molen vergroten. Een reclamecampagne is een goed idee. Ken je nog iemand die ons daarbij zou kunnen helpen? Het zou prachtig zijn als Mondriaan de mensen naar de Oldemeule leidt.'