Noaberschap is
valse romantiek
Zaterdagmiddag is in Twekkelo definitief afgerekend met het kneuterig beeld van de Twentse noaberschap. Twentse noaberschap bestaat, maar is vooral omgeven met valse romantiek. Wat onder goed noaberschap moet worden verstaan verschilt van plaats tot plaats bijzonder.
In de stad fungeert de noaberschap veel minder dan op het platteland, waar de noaberschappen op veel plaatsen nog nadrukkelijk aanwezig zijn. Maar de noaberschap in Twente is in de loop van de tijd erg veranderd. Deze conclusies werden zaterdag getrokken op de tweede Twente Akademie Dag in de Johanneskerk in Twekkelo.
Drie sprekers lieten hun licht schijnen over de zin en onzin van de Twentse noaberschap. Coördinator Karla Pullen van vrijwilligersorganisatie Trivium zei dat er in Twente zeker nog sprake was van noaberschap. Zij maakte daarbij wel onderscheid tussen een informeel noaberschap waarbij mensen in de buurt elkaar helpen, een ooievaar in de tuin zetten als er een kind geboren is en met behulp van een babyfoon op elkaars kinderen passen. 'Daarnaast is er het vrijwilligerswerk dat mensen doen voor een voetbalclub of een buurthuis, maar veel een verplichtend karakter heeft en niet vrijblijvend is.'
TC Tubantia-columnist Theo Hakkert vergeleek de noaberschapszin van zijn geboorteplaats Markelo met die van zijn achtereenvolgende woonplaatsen Amsterdam, Amersfoort en zijn huidige woonplaats Goor. Hij trok de conclusie dat de vroegere noaberschapsverplichtingen weliswaar goed waren maar ook als flink knellend zijn ervaren. 'De meeste mensen zijn blij dat de noaberschap in die vorm niet meer functioneert en ze vinden dat prima. Ik woon nu 30 jaar Goor en het bevalt uitstekend: we delen onze straat en de ladder. Verder heb ik weinig aan de buren gehad en zij niet aan mij en dat mag van mij vooral zo blijven.'
Uit de discussie onder leiding van oud-streektaalconsulent Bert Groothengel werd duidelijk dat noaberschap niet typisch Twents is maar ook elders in de wereld voorkomt. Als de noodzaak er is regelen mensen zaken met elkaar, maar in de meeste gevallen wordt de echte zorg aan professionals overgelaten, zodat mensen niet meer echt van elkaar afhankelijk zijn.