Laus moet plassen van Diner Veur Ene

Laus Steenbeeke kruipt dit jaar wederom in de rol van butler James en viert samen met vrouw Jannink, zijn zus Jonne Steenbeeke, kerstavond. De open haard brandt, de tafel is gedekt... Diner Veur Ene kan beginnen in de Kleine Willem. Er zijn drie voorstellingen op Eerste Kerstdag en drie voorstellingen op Tweede Kerstdag. Laus: “Het is een cadeautje om dit te doen.’’

Enschede – Deze week wordt er tweemaal gerepeteerd voor Diner Veur Ene. Vaker hoeft ook niet, stelt Laus. “Dit zit nog in de genen. Het zit in ons bloed. Even opfrissen. En ik ben in de buurt. Ik heb ook tijd, want de boerenopstand in Tubbergen is neergeslagen’’, vertelt de in Borne geboren acteur.

Zijn eerste Diner Veur Ene stamt uit 2013, acht jaar geleden. “Mijn moeder leefde nog. Ik heb het al die jaren gespeeld, met twee onderbrekingen omdat ik wat anders te doen had. Ik doe het nu met mijn zus en dat is heel bijzonder. Ze zat in het maatschappelijk werk en is nu met pensioen. Het is voor haar een uitstapje in het theaterleven en het is heel gezellig met haar. Ik hoop dat ik Diner Veur Ene nog lang met haar kan spelen’’, aldus Laus.

Diner Veur Ene is gebaseerd op het legendarische Dinner for One. Maar Laus en Jonne geven er uiteraard hun eigen Twentse draai aan. “Het is echt een feest om te doen’’, zegt Laus.
Dinner for One. ook wel bekend als Der 90. Geburtstag, is een komische sketch die in de jaren 20 van de twintigste eeuw geschreven werd voor het theater door Lauri Wylie.
De bekendste versie is die met de Britse acteurs Freddie Frinton en May Warden in de hoofdrollen. Deze versie werd in 1963 door de Duitse omroep NDR uitgezonden, met Miss Sophie als rijke Engelse dame die de traditie heeft om op haar 90e verjaardag haar vier beste vrienden uit te nodigen voor een verjaardagdiner.
Er is alleen een probleempje: alle vier haar vrienden zijn inmiddels overleden. “Ik zag het vroeger ook op de Duitse tv’’, zegt Laus. “Het hoort bij de feestdagen en het einde van het jaar. Het is echt een traditie. En ik ben gelukkig dat ik dat als traditie mag doen.’’
James speelt niet alleen de butler, maar ook de vier imaginaire gasten, die bij elke gang van het diner alcoholische drankjes krijgen aangeboden. “Het publiek smult ervan’’, zegt Laus.
Wel zorgt de vochtinname tijdens het spelen voor wat problemen. “We doen er drie op een dag. Bij de eerste voorstelling is het makkelijk te doen. Maar gaandeweg moet ik wel eens plassen…’’, bekent Laus. “Ik heb wel eens gehad dat ik onderweg van Enschede naar Borne, waar mijn zus woont, bij de UT bij een van die villa’s moest stoppen om te plassen. Maar ja, dat is maar een randverschijnsel. Ik heb het er met liefde voor over. Het is gewoon een feest om het te doen. Ook omdat het met mijn zus is.’’

De drank die gedronken wordt is water, beweert Laus. “Als er echt sterke drank in zou zitten, dan zou ik het einde van de voorstelling niet halen.’’

door Hans Assink

‘Dat ik zo moet plassen is maar een randverschijnsel’