‘Zo verschrikkelijk blij met studie Frans’

In elke buurt staat een huis dat opvalt. Om zijn bijzondere gevel, oorsprong, ligging of bouwstijl. Als je er langs komt hoop je een glimp van de bewoners op te vangen. Wat trok hen aan? Hebben ze veel verbouwd? De boerderij van Breukers stond er nog, toen Henny Maagd 55 jaar geleden in de Grundel kwam wonen met haar man en kinderen.

Door Barbara van der Woning

Hengelo – “De straat is vernoemd naar die boerenfamilie”, vertelt Hennie (bijna 85). “Achter de boerderij lag weiland, de wijk Groot Driene bestond nog niet. Die hebben we zien groeien. Wij kwamen uit Castricum en onze kinderen hadden het ineens over een zonnekoekje. Ik wist niet wat het was. Haha, ondertussen ken ik wat meer Twentse uitdrukkingen.”

Hoe bevalt het wonen?

“Het was Koninginnedag en de vlag hing uit toen wij dit huis gingen bezichtigen. Ik denk dat die sfeer de doorslag heeft gegeven en de mooie slaapkamers voor de jongens op zolder. Het is een fijne buurt om te wonen. Nu ik ouder ben, word ik goed geholpen door alle buren. Al komt er vast een moment dat ik iets anders moet. Gelukkig heb ik hond Pien. Het is een fijne herinnering aan mijn man; we hebben haar nog samen uitgezocht bij het asiel. Vlak voor ons 60-jarig huwelijk is hij overleden. De brief van de Koning met de felicitaties kwam een maand later. Gelukkig heb ik een actief sociaal leven. Ik zwem met de IJsberen in het Tuindorpbad, dat is een mooi begin van de dag.”

“Het huis heeft een goed bouwjaar: 1936, net als ik”, glimlacht Henny. “We hebben de achterpui eruit gesloopt en er een raam en deur met dubbelglas in gezet. De moederhaard ging weg en er kwam een open haard. De badkamer is een keer zo groot gemaakt. De tuin is heerlijk, helemaal vrij.”

Niets is toevallig in het leven. Le hasard fait bien les choses.

“Op de plek van de boerderij aan de overkant kwam een groot blok met vier huizen. Links op de hoek kwam een echtpaar van de Noorse Broeders met een kindje. Bij zeventien zijn ze gestopt. Mijn kinderen hadden áltijd iemand om mee te spelen. In 1924 zijn de andere huizen in de straat gebouwd. De Nijhofslaan was een grote boomgaard. Mijn jongens gingen daar appeltjes jatten.”

Boom omgewaaid?

“Ja, dat was een paar huizen verderop. Met de storm in 2017. Een grote eik heeft de helft van de gevel meegenomen in zijn val. Dat was me wat!” Henny schudt haar hoofd.

Lerares Frans

“We hebben altijd gekampeerd in Frankrijk. Op die natuurcamping hebben we een stukje grond gekocht. Mijn dochter woont daar nu met een fransman. Ik ben Frans gaan studeren, toen onze jongste 12 jaar was. Ik ben zo verschrikkelijk blij dat ik die stap heb gezet. Ik kwam vanachter de stofdoek, heb 20 jaar lesgegeven op de meao en geef nu nog steeds thuis Franse les. Niets is toevallig in het leven. De Fransen hebben daar een prachtige uitdrukking voor: Le hasard fait bien les choses.”