Van minder overlast naar bestrijding

Een groene, diverse omgeving hebben we allemaal baat bij. Gemeenten doen al veel om biodiversiteit te stimuleren. Maar: niet iedere bloem of plant is een aanwinst voor de natuur of omgeving. Zo ook de Japanse Duizendknoop. Zowel op lokaal als regionaal niveau doet men veel moeite om deze invasieve exoot uit te bannen.

TWENTE - De afgelopen jaren hoorden we al geregeld over het thema ‘invasieve exoten’; het gaat hierbij om onder meer plantensoorten die niet van nature in ons Nederlandse ecosysteem te vinden zijn. Deze kunnen vaak onze eigen soorten verdringen of op andere wijze voor problemen zorgen. Er is dan ook al vaker voorlichting gegeven over bijvoorbeeld het uitroeien van deze plant, maar ook op preventief vlak. Gooi bijvoorbeeld nooit planten uit een aquarium in de plaatse vijver, aangezien ook dit voor problemen kan zorgen.

Eén van de bekendste en meest problematische invasieve exoten is de Japanse Duizendknoop (Fallopia Japonica). Deze komt overal in Nederland voor tegenwoordig. Deze is 1 tot 3 meter hoog, met holle, rechtopstaande stengels met roodbruine vlekken. De Eironde, ietwat leerachtige bladeren zonder haren aan de onderkan zijn zo’n 10 tot 15 centimeter lang. De bloemen zijn klein en crème-wit, soms wit-roze. Wat deze plant problematisch maakt is dat deze niet alleen andere soorten verdringt, maar ook echt schade veroorzaakt aan funderingen en rioleringen.

De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit maakt wel duidelijk hoe lastig bestrijding is: maaien helpt niet en vergroot juist de kans op bestrijding. Wat wel helpt is de plant zeker drie jaar lang maaien in combinatie met chemische bestrijding, injectie van stengels met glyfosaat (alleen toegestaan voor professioneel gebruik in openbaar groen of particuliere tuinen), de grond drie meter diep afgraven en zeven of meerdere jaren volledig afdekken. Aangezien al deze methodes nogal problematisch zijn, is het Waterschap Vechtstromen bezig met proeven om de Japanse Duizendknoop te bestrijden met diverse methodes. Men wil namelijk zo veel mogelijk verspreiding door grond- en maaiwerkzaamheden voorkomen. Het Waterschap heeft hinder door de plant, die bijvoorbeeld taluds langs watergangen instabiel kan maken. Ook schade aan het wegdek, bestrating en gebouwen voorkomen zij graag.

De huidige insteek is om van het verminderen van de verspreiding ook echt naar bestrijding te gaan. Men test in Tilligte processen met het afgraven, zeven en verhitten van grond die direct teruggestort kan worden. In Nijverdal past men ‘roots reset’ toe; afdekken met zuurstofdichte folie en bestrooien met CleaRoot om de wortels af te breken. In Schonebeek werd grond afgegraven tot 1,5 meter om vervolgens schone grond terug te plaatsen. Medewerkers werden ook wegwijs gemaakt in het elektrocuteren van deze planten.

door de redactie